wie of wat kan mij iets leren? snaren? vier, en echt niet meer en daar moet je mee leren spelen eigenlijk moet je ze strelen tot er klanken aan ontsnappen. wat kan ik je nog verklappen? dat akkoorden soms vervelen? geef ze kleuren met penselen van ’t palet met vele kleuren ‘t opent heel vaak zielendeuren die voordien gesloten waren dus niet langer zagen, zeuren, het moet dan maar gauw gebeuren dat lukt met weinig snaren
V
na weer een slapeloze nacht waarin ik aan duizend dingen dacht al probeerde ik te dromen het is er weer niet van gekomen alleen dat eindeloos muziekje je lachte je daarbij een kriekje het kwam uit een mini-gitaartje niet meer dan een heel klein gebaartje was nodig om te laten klinken dat simpel, eenvoudig akkoordje het toverd’ een lach op mijn lippen zo eentje waar niets aan kan tippen en dan ontsnapt er een woordje waarvan zelfs ’s nachts je ogen gaan blinken
VI
ja, de stilte hier aan zee moet men met muziek bestrijden kom, kom gauw en ga maar mee kunnen we ons gaan verblijden ’t instrument is wat beperkt maar muziek kent geen limieten ‘k weet toch dat het altijd werkt en het zal ons nooit verdrieten ’t is viersnarig, weet je wel, maar speelt eindeloos akkoorden ’t kijkt ook niet op een paar woorden het is spelen en een spel is bedoeld om te bekoren kom, ga mee je zal het horen
VII
a capella kan best leuk zijn zeker bij een goed glas wijn met zijn tweeën of in trio heel bescheiden of met brio galmend in een volle kerk ’t is toch maar het halve werk en het orgel is zo drastisch en bijwijlen ook bombastisch daarom: in een kleine kroeg krijg je steun van ’t instrument dat zo weinig snaren kent heel de nacht tot ’s morgens vroeg en de melodie krijgt steun juich en zing die mooie deun